رونمایی از الهۀ آزتکها که زیرِ زمین دفن شده بود!
تاریخ انتشار: ۲۳ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۳۳۰۷۶
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، مویوتلان (Moyotlan) به معنی «جای پشه» در زبان ناهواتلی و نام اردوگاهی در پایتخت آزتکیِ تنوچتیتلان بود. این شهر به چهار اردوگاه تقسیم شده بود: مویوتلان، تِئوپان، آتزاکوآلکو و کوئِپوپان که در یک مرکز تشریفاتی قرار داشتند، جاییکه ساختمانهای عمومی، کاخها و معابد از جمله معبد مایور (یکی از معابد اصی آزتکها در مکزیکوسیتی در قسمت تاریخی و مرکزی آن) در آن واقع شده بودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این اکتشاف سال ۲۰۲۲ انجام شد، زمانی که باستانشناسان در حال حفاری در خیابان دِلیسیاس در مرکز تاریخی مکزیکوسیتی بودند. ارتفاع این مجسمه ۶۹ سانتیمتر است و یک اثر شبهانسانی از اواخر دورهی پساکلاسیک (۱۵۲۱-۱۲۰۰ پس از میلاد) است که شاید بازنمودی از الههی آزتک یعنی چیپی توتک (Xipe Tótec) باشد. چیپی توتک با نامهای زیادی شناخته میشد از جمله: تلالوکا، تِلالاکی تِزکاتیپوکا و یولاهون. باستانشناسان فکر میکنند که این مجسمه به عمد در زمین دفن شده باشد.
چیپی توتک در اساطیر آزتک الههی رستاخیز (مرگ و تولد دوباره)، کشاورزی، پوشش گیاهی، شرق، بهار، زرگری، نقرهکاری، آزادی و فصول بود. آزتکها باور داشتند که چیپی توتک خدایی است که جنگ را آفرید. این ایزد به صورت خدایی طلایی به تصویر کشیده میشد؛ کلاهی با انتهای تیز و قیفگونه و عصای جغجغهای از جمله نشانها و حمایل وی محسوب میشد. آزتکها انسانها را برای چیپی توتک قربانی میکردند، به این صورت که پوست قربانیان را میکندند، قلبشان را درمیآوردند یا اینکه آنها را درون گودالی از آتش انداخته و میسوزاندند و گلوی عدهای دیگر را میبریدند. مطالعات دقیقتر نشان داد که این مجسمه از آندسیت (نوعی سنگ آتشفشانی) درست شده است که ترکیب آن چیزی بین بازالت فقیر از سیلیس و ریولیت غنی از سیلیس با درجه بالایی از کوارتز است. بازوی راست مجسمه در حالت پرتاب است در حالی که یک میخ سرپهن از جنس تِزونتِل (سنگ آتشفشانی متخلخل، بسیار اکسیدشده که معمولاً به دلیل وجود اکسید آهن قرمز رنگ است) روی بازوی چپ اوست که شاید در اصل سپری به نام چیمالی را نگه میداشته است. باستانشناسان این مجسمه را زیر سه لایه کف خشتی یافتند و تصورشان این است که شاید بومیانی که از نبرد با نیروهای اسپانیایی در سال ۱۵۲۱ جان سالم به در برده بودند، به خاطر ارزشی که برای این مجسمه قائل بودند آن را زیر زمین دفن کردهاند. علاوه بر این، در جریان حفاریهای ناحیهی مویوتلان، بقایای سازههای مسکونی، تدفین انسانها، سرامیکها و کوزههای تدفینی، همینطور شواهدی از کانالها، کشاورزی چینامپا (تکنیکی در کشاورزی) و اسکله هم یافت شده است. منبع: Heritagedailyمنبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: کشف اثار باستانی آزتک ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۳۳۰۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(ویدئو) گوسفند غولپیکری که در تاجیکستان مثل طلا باارزش است
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
فرارو- در تپههای خارج از شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان، چوپان بختیار شریپوف مراقب گله گوسفندان غول پیکر هیسار خود بود. این نژاد که به دلیل سودآوری و توانایی سازگاری با تغییرات آب و هوایی ارزشمند است، در این کشور آسیای مرکزی که با کمبود گوشت و چراگاه مناسب مواجه است، جایگاه بالایی را به خود اختصاص داده است.
به گزارش فرارو، شاریپوف ۱۸ ساله گفت: آنها حتی زمانی که آب و مرتع کمی در دسترس باشد، به سرعت وزن اضافه میکنند.
این گوسفندان مقاوم که به دلیل سالها چرای بیش از حد و گرم شدن زمین با تخریب جدی زمینهای کشاورزی مواجه هستند، نعمتی بالقوه برای کشاورزان تاجیکستان محسوب میشوند و گوشت زیادی دارند.
حدود ۲۵۰ گوسفند غولپیکر هیسار - که با دو توده چربی در قسمت عقب آنها قابل تشخیص هستند - زیر آفتاب اوایل بهار زیر نظر شاریپوف در حال چرا بودند.
او گفت: اینها به طور متوسط ۱۳۵ کیلوگرم (۳۰۰ پوند) وزن دارند. در اواخر زمستان خیلی سنگین نیستند، اما به سرعت اضافه وزن پیدا میکنند.
بزرگترین گوسفند هیسار تاجیک میتواند بیش از ۲۱۰ کیلوگرم (۴۶۰ پوند) وزن داشته باشد و قادر به تولید گوشت و چربی حدود دو سوم وزن کل خود است، که میتوانند برای کشاورزان بسیار سودآور باشند.
شروفجون راخیموف، یکی از اعضای آکادمی علوم کشاورزی تاجیکستان، به خبرگزاری فرانسه گفت: هیسارها یک نژاد منحصر به فرد هستند، اول به دلیل وزنشان، به علاوه این گوسفندها هرگز در یک نقطه نمیمانند، بنابراین به بهبود اکوسیستم زمین کمک میکنند. آنها میتوانند تا ۵۰۰ کیلومتر (۳۰۰ مایل) در جستجوی چراگاه بین فصول سال سرگردان باشند و به مراتع در مناطق مختلف کمک کنند تا احیا شوند.
کاهش کیفیت زمین یکی از اصلیترین چالشهای زیست محیطی پیش روی آسیای مرکزی است. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، حدود ۲۰ درصد از زمینهای منطقه در حال حاضر تخریب شده است و ۱۸ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داده است. این مساحت ۸۰۰۰۰۰ کیلومتر مربع (نزدیک به ۳۱۰۰۰۰ مایل مربع) است که معادل وسعت ترکیه است.
بسیاری از کشاورزان که با کاهش بهرهوری زمین هایشان به معیشت خود آسیب وارد میکنند، مهاجرت را انتخاب میکنند. در چنین محیطی، وضعیت گوسفند هیسار - که میتواند در شرایط سخت رشد کند - برای تاجیکستان مورد توجه عمومی جدی است.
تاجیکستان اخیراً همسایگان خود را به دستکاری در این نژاد متهم کرده و آن را با دیگر گونههای محلی برای ایجاد گوسفندان سنگینتر به کار برده اند.
یک هیسار به وزن ۲۳۰ کیلوگرم سال گذشته در یک مسابقه کشاورزی در قزاقستان به ثبت رسید و رکورد جهانی گینس را به نام خود ثبت کرد.
پرورش دهندگان تاجیک میگویند که قصد دارند جلوتر بمانند. بوبوکالونوف در حالی که در مقابل گوسفندی که روی ترازو خوابیده و پاهایش را به هم بسته است، گفت: او ۱۵۲ کیلوگرم وزن دارد و ۱۵۰۰۰ دلار ارزش دارد. این مبلغ معادل شش سال حقوق متوسط در تاجیکستان است. بوبوکالونوف قصد دارد او را اواخر امسال بفروشد.
بوبوکالونوف گفت: امیدوارم تا زمان مسابقات تابستان امسال وزن او به ۲۲۰ تا ۲۳۰ کیلوگرم برسد. فقط با تغذیه او با محصولات طبیعی بدون دوپینگ، او میتواند روزانه ۸۰۰ گرم وزن داشته باشد.
در قزاقستان، یک گوسفند در سال ۲۰۲۱ به قیمت ۴۰۰۰۰ دلار فروخته شد.
در حالی که کشاورزان هیسارها را به دلیل سودآوری دوست دارند، این گوسفند به دلیل طعم و مزه خود در میان جمعیت گستردهتر مشهور است. گوشت گوسفندی یک عنصر ضروری در غذاهای آسیای مرکزی است.